Jarosław Studziński SJ

Dawno dawno temu… za siedmioma górami, całkiem możliwe, że gdzieś niedaleko obok Ciebie… było królestwo. W tym królestwie rządzili król i królowa. Pewnego dnia pewien zawistny szpieg z krainy deszczowców zatruł nadworną studnię z której wszyscy czerpali wodę do picia. Skutkiem jej spożycia było… szaleństwo. W związku z tym całe królestwo oszalało. No prawie całe… wody nie wypił tylko król, który w tym czasie przebywał w podróży. Po powrocie zmarszczył brwi próbując rozwiązać problem, ale reszta gawiedzi zdawała się go nie słuchać, włącznie z jego własną żoną, w końcu „król był szalony – nienormalny”. Na nic się zdały wojsko i policja, na nic przemowy, prośby i groźby. W kraju dochodziło do zamieszek, bo król myślał inaczej. W końcu ugiął się ów król i zaczerpnął łyk wody z zatrutej studni, co spowodowało jego szaleństwo. I ponownie w królestwie zapanował Spokój i Ład, bo „król był wreszcie normalny”. (źródło bajki)

Bohaterem dzisiejszej ewangelii jest setnik, który został pochwalony przez Jezusa za wiarę. Mnie coś innego w nim uderza: normalność. Popatrzcie jak on mówi do Jezusa: po swojemu, po żołniersku. Nie udaje kogoś kim nie jest, nie recytuje mądrych zdań. Mówi prosto i zwyczajnie.Także jego zamartwianie się o służbę, dbałość o nią – jest też czymś zwyczajnym i normalnym. Wreszcie nie patrząc na zajmowane stanowisko, na ośmieszenie, wstyd – „bierze się” i idzie do Jezusa, sam! Nie wysługuje się swoimi podwładnymi, przychodzi do Jezusa osobiście, chociaż może tak znamienitej osobie nie wypada.

Na początku była bajka, jak to często normą staje się szaleństwo, a normalność jest nienormalna. Przez ostatnie miesiące nie ustaje zachwyt nad gestami i słowami papieża Franciszka. Tylko jeśli ja się zachwycam gestami, którymi ten świat powinien być wypełniony, gestami, które są proste i zwyczajne – to znaczy, że ten świat już oszalał i my jesteśmy blisko szaleństwo. Już chyba czas, by gesty setnika czy papieża Franciszka stały się powszechne, a co za tym idzie normalne.